পাহৰিব নোৱাৰা অতীত, তথাপিও কাৰোৰবাৰ টাইমলাইনে চুই যায় হৃদয়ৰ এটিকোণ !
বন্ধুৱে কয় কিয় নিবিচাৰা সংগিনী,
কিন্তু তেওঁতো নুবুজে মোৰ হৃদয়খনে নাই মোৰ লগত কোনোৱা নতুন সংগীক দিবলৈ !
নোপোৱাৰ দুখ নাই,
পোৱাৰ হেঁপাহ নাই,
তথাপি হিয়াৰ এটাকোণ তোমাৰ নামত !
বন্ধুৱে কয় তুমি পাগল নেকি ?
আৰে বন্ধু তুমিতো নাজানা মই কিমান পাগল প্রেমিক তেওঁৰ,
তেওঁক প্রেম কৰিবলৈ প্রয়োজন নহয় তেওঁৰ !
সমাজে কব পাৰে একপক্ষীয় প্রেম মানে ব্যৰ্থতা ,
কিন্তু সমাজেতো নাজানে মোৰ প্রেম মই ভগাব নালাগে দুজনৰ মাজত !
মই আৰু মোৰ প্রেম জীৱনৰ বাটত মোৰ লগৰী !
তথাপিও নিবিচাৰো তোমাৰ সঁহাৰি ,
কিয়নো মই জানোঁ তুমিহীনতা মানে অতি বেছি নিদ্রাহীন মোৰ ৰাতি !
কিম্বা দুচকুৰ চকুপানী বা এটা দিশহীন কবিৰ অকবিতাৰ পংক্তি !
ණৰূপজ্যোতি