সুপ্ত ৰাতিৰ গুপ্ত সময়,
শূন্যত ভাহি অহা এটা চিঞঁৰ !
যাযাবৰী মনে বাৰে বাৰে আমনি কৰে,
কাৰ চিঞঁৰ ?
যেন এক চেপা আৰ্তনাদ বহুদিনৰ !
উষ্ণ শৰীৰৰ মাজত হিম চেঁচা মাতৰ বিলাপ,
যৌনতাৰ আবুৰত হেৰাই যায় মনৰ আলাপ।
কি সঁচা ?
কি মিছা ?
বুজিবলৈ নাই যে কাৰো একাগ্ৰতা ।
তীব্ৰ চিঞঁৰ হেৰাই যায় কালৰাতিৰ গৰাহত,
ভদ্ৰ মুখবোৰ অভদ্ৰ হয় ৰাতিৰ এন্ধাৰত ।
কুটিল সময়ে গিলি থয় চিঞঁৰবোৰ,
জাগ্ৰত মনৰ এন্ধাৰ কোণত হেৰাই বিষাদবোৰ !
ණৰূপজ্যোতি
Picture courtesy: kelarujart.wordpress.com
