কবলগা কথাবোৰ

কব লগা বহুতে আছিল,

কিন্তু কব নোৱাৰিলো !

তুমি হয়তো নেদেখিলা মোৰ দুচকুত তুমিহীনতাৰ যন্ত্রনা !

তুমি সুখৰ বাগিচাত ,

আৰু মই ?

দুখৰ অৰণ্যত লক্ষহীন প্রেমিক !

এতিয়া তোমাৰ প্রতি মোৰ কোনো অাপত্তি নাই,

কিন্তু দুখৰ ৰাতিবোৰ কিমান দীঘল হয় ?,

সেয়া হয়তো তুমি কাহানিও নুবুজিবা ,

খালী হৃদয়ত তুমি এৰি যোৱা প্রেম নামৰ তিক্ততা !

এতিয়া সুখৰ সংজ্ঞা বিচাৰি বাৰে বাৰে হাবাথুৰি খাওঁ ,

দুখবোৰে যেন গিলি গিলি খাই পেলায় মোৰ আত্মসত্ত্বাক |

তাৰ পিচটো জীয়াই থকাৰ মিছা প্রয়াস ,

মিছা হেঁপাহ সুখীহোৱাৰ !

এতিয়া মোৰ সংজ্ঞা সমাজৰ অন্ধকাৰ গলিত,

বিচাৰি যাওঁ তুমি নামৰ সত্ত্বাটোক ,

কিজানি পাওঁ কোনোবা নাৰীৰ হৃদয়ত তুমি নামৰ সত্ত্বাটো !

ৰাতিৰ এন্ধাৰ কিমান সুন্দৰ এতিয়া অনুভৱ কৰিছো ,

মুখাৰ আৰৰ মুখবোৰ দেখিছো !

ব্যৰ্থতাৰ কবিতা লেখিব পৰা হ'লে !

তুমি কিজানি হ'লা হয় মোৰ কবিতাৰ শিৰোনামা |

ණৰূপজ্যোতি